Zajęcia logopedyczne



Wskazówki dla rodziców do ćwiczeń logopedycznych



Dbanie o prawidłową artykulację nie ogranicza się do granic gabinetu logopedycznego, dlatego tak ważne są ćwiczenia wykonywane w domu. Wystarczy 15 minut dziennie systematycznych ćwiczeń z zalecanego przez logopedę materiału wyrazowego z wywołanymi głoskami, by osiągnąć sukces w prawidłowej wymowie. Zachęcam rodziców do współpracy z logopedą i regularnych ćwiczeń w domu.

Oto przykładowe zestawy ćwiczeń:

-ćwiczenia warg: 

1.Wymawianie na przemian „ a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej dolnej.

2. Naprzemienne wymawianie „ i –u”.

3.Cmokanie.

4.Parskanie -wprawianie warg w drganie.

5.Masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).

6.Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u, i-a, u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.

7.Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „uśmiech”.

8.Ziewanie przy bardzo szeroko otworzonej buzi.

9.„Uśmiech i dzióbek” – szeroki uśmiech na złączonych wargach i dziubek (jak do całusków).


-ćwiczenia języka:

1.Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę lewego i prawego kącika ust.

2.Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych.

3.Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.

4.”Malowanie sufitu” w buzi – przy otwartej buzi język przesuwa się od zębów do gardła.

5.Liczenie zębów – dotykamy czubkiem języka po kolei dolnych (a później górnych) zębów podczas szerokiego otwierania jamy ustnej.

6.Kląskanie – przyklejanie do podniebienia całego języka i głośne jego odklejanie.

7.Piłeczka w buzi – wypychanie językiem policzków od środka.

8.Rurka – wargi ściągnięte i zaokrąglone unoszą boki języka.

9.Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.



-ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:

1.Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.

2.Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, g

u, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke,
ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk.

3.Wypowiadanie sylab i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki,igi, ago, egę itp.

4.Wciąganie powietrza przez rurkę(zabawa w przenoszenie skrawków papieru za pomocą rurki)



-ćwiczenia oddechowe:

1.Dmuchanie przez rurkę-słomkę do szklanki z wodą.

2.Dmuchanie na wiatraczek, skrawki waty, papieru, kolorowe piórka

3.Zdmuchiwanie świeczki.

4.Wydmuchiwanie baniek mydlanych.

5.Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „au-au-au” – na jednym wydechu.

6.Liczenie na jednym wydechu.

7.Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.

8.Powtarzanie zdań szeptem.


Jeżeli Wasze dziecko ma kłopoty logopedyczne, pamiętajcie, że nie wystarczą same ćwiczenia w gabinecie logopedycznym. Bez Waszego zaangażowania każda terapia skazana będzie na porażkę. Wystarczy chęć i piętnaści minut dziennie. Czas ustawiania aparatu artykulacyjnego odbywa się do 13 roku życia i w tym okresie korygowanie wad wymowy jest najszybsze. Później w terapię logopedyczną trzeba włożyć dużo wysiłku. Pierwsze lata życia są najistotniejsze dla późniejszych okresów. Im wcześniej zaburzenia mowy zostaną wykryte i ustalony tok postępowania, tym terapia będzie skuteczniejsza. Mowa w dużejmierze wpływa na całokształt rozwoju dziecka, a szczególnie na jego późniejsze powodzenia w szkole i w życiu dorosłym. Bądźcie cierpliwii opanowani. Terapia logopedyczna musi potrwać. Na efekty trzeba będzie poczekać, ale na pewno przyjdą. Dostrzegajcie nawet najmniejszy sukces dziecka i cieszcie się razem z nim. Pozytywne
motywowanie wzmacnia terapię, ale daje też dziecku poczucie pewności i wiary we własne możliwości. Bądźcie czujni na wymowę dziecka wszędzie, nie tylko podczas terapii. Nie korygujcie wymowy dziecka przy kimś. Ćwiczyć można wszędzie i przy każdej okazji, np: w domu, samochodzie, na spacerze . Nie zmuszajcie
dzieci do ćwiczeń podczas choroby czy złego samopoczucia.