Zajęcia logopedyczne "Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat."
JanuszKorczak
Wskazówki dla rodziców do ćwiczeń logopedycznych Dbanie o prawidłową artykulację nie ogranicza się do granic gabinetu logopedycznego, dlatego tak ważne są ćwiczenia wykonywane w domu. Wystarczy 15 minut dziennie systematycznych ćwiczeń z zalecanego przez logopedę materiału wyrazowego z wywołanymi głoskami, by osiągnąć sukces w prawidłowej wymowie. Zachęcam rodziców do współpracy z logopedą i regularnych ćwiczeń w domu.
Oto przykładowe zestawy ćwiczeń:
-ćwiczenia warg:
1.Wymawianie na przemian „ a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej dolnej.
2. Naprzemienne wymawianie „ i –u”.
3.Cmokanie.
4.Parskanie -wprawianie warg w drganie.
5.Masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).
6.Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u, i-a, u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.
7.Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „uśmiech”.
8.Ziewanie przy bardzo szeroko otworzonej buzi.
9.„Uśmiech i dzióbek” – szeroki uśmiech na złączonych wargach i dziubek (jak do całusków).
-ćwiczenia języka:
1.Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę lewego i prawego kącika ust.
2.Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych.
3.Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
4.”Malowanie sufitu” w buzi – przy otwartej buzi język przesuwa się od zębów do gardła.
5.Liczenie zębów – dotykamy czubkiem języka po kolei dolnych (a później górnych) zębów podczas szerokiego otwierania jamy ustnej.
6.Kląskanie – przyklejanie do podniebienia całego języka i głośne jego odklejanie.
7.Piłeczka w buzi – wypychanie językiem policzków od środka.
8.Rurka – wargi ściągnięte i zaokrąglone unoszą boki języka.
9.Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.
-ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:
1.Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
2.Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, g
u, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke,
ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk.
3.Wypowiadanie sylab i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki,igi, ago, egę itp.
4.Wciąganie powietrza przez rurkę(zabawa w przenoszenie skrawków papieru za pomocą rurki)
-ćwiczenia oddechowe:
1.Dmuchanie przez rurkę-słomkę do szklanki z wodą.
2.Dmuchanie na wiatraczek, skrawki waty, papieru, kolorowe piórka
3.Zdmuchiwanie świeczki.
4.Wydmuchiwanie baniek mydlanych.
5.Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „au-au-au” – na jednym wydechu.
6.Liczenie na jednym wydechu.
7.Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.
8.Powtarzanie zdań szeptem.
Jeżeli Wasze dziecko ma kłopoty logopedyczne, pamiętajcie, że nie wystarczą same ćwiczenia w gabinecie logopedycznym. Bez Waszego zaangażowania każda terapia skazana będzie na porażkę. Wystarczy chęć i piętnaści minut dziennie. Czas ustawiania aparatu artykulacyjnego odbywa się do 13 roku życia i w tym okresie korygowanie wad wymowy jest najszybsze. Później w terapię logopedyczną trzeba włożyć dużo wysiłku. Pierwsze lata życia są najistotniejsze dla późniejszych okresów. Im wcześniej zaburzenia mowy zostaną wykryte i ustalony tok postępowania, tym terapia będzie skuteczniejsza. Mowa w dużejmierze wpływa na całokształt rozwoju dziecka, a szczególnie na jego późniejsze powodzenia w szkole i w życiu dorosłym. Bądźcie cierpliwii opanowani. Terapia logopedyczna musi potrwać. Na efekty trzeba będzie poczekać, ale na pewno przyjdą. Dostrzegajcie nawet najmniejszy sukces dziecka i cieszcie się razem z nim. Pozytywne
motywowanie wzmacnia terapię, ale daje też dziecku poczucie pewności i wiary we własne możliwości. Bądźcie czujni na wymowę dziecka wszędzie, nie tylko podczas terapii. Nie korygujcie wymowy dziecka przy kimś. Ćwiczyć można wszędzie i przy każdej okazji, np: w domu, samochodzie, na spacerze . Nie zmuszajcie
dzieci do ćwiczeń podczas choroby czy złego samopoczucia.
